ارتباط بین سطوح سرمی اینترلوکین 18 و پروتئین اتصالی به آن با بروز کهیر مزمن در جانبازان مواجه با گاز خردل

اهداف: مواجهه با گاز خردل موجب ایجاد اثرات سمی حاد و مزمن در پوست می‌شود. نتایج حاصل از مطالعات متعدد نقشی برای واسطه‌های ایمنی، از جمله اینترلوکین 18، در پاتوژنز برخی بیماری‌های همراه با تظاهر کهیر پیشنهاد کرده‌اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین اینترلوکین 18 و پروتئین اتصالی آن و بروز کهیر مزمن در جانبازان شیمیایی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه هم‌گروهی تاریخی، 372 فرد مواجه با گاز خردل (جانبازان شیمیایی شهرستان سردشت) و 128 فرد سالم (ساکنان شهرستان ربط) مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه‌های دو گروه "مواجهه" و "کنترل" از نظر جنسیت، سن، شاخص توده بدنی و وضعیت تاهل همگن شدند. تمامی نمونه‌ها توسط متخصص مجرب پوست از نظر وجود اختلال‌های پوستی، از جمله کهیر، مورد بررسی قرار گرفته و تقسیم‌بندی شدند. سطوح سرمی اینترلوکین 18 و پروتئین اتصالی نمونه‌ها به روش ساندویچ الایزا مورد سنجش قرار گرفت. مقایسه تفاوت سطوح سرمی سایتوکاین‌ها در گروه‌های مورد مطالعه با آزمون من‌ویتنی انجام شد. یافته‌ها: 8 نفر (2.1%) از افراد گروه مواجهه و 1 نفر (0.8%) از افراد گروه کنترل اختلال کهیر مزمن داشتند. مقایسه میانگین سطح اینترلوکین 18 در نمونه‌های مبتلا به کهیر گروه مواجهه با نمونه‌های بدون کهیر گروه کنترل اختلاف معنی‌داری نشان نداد (0.17=p). اختلاف سطح اینترلوکین 18 بین افراد دارا و بدون کهیر گروه مواجهه معنی‌دار (0.025=p) و در گروه دارای کهیر بیشتر بود. مقایسه میانگین سطح پروتئین اتصالی به اینترلوکین 18 در مبتلایان به کهیر گروه مواجهه با میانگین سطح نمونه‌های بدون کهیر گروه کنترل اختلاف معنی‌داری نشان نداد (0.784=p). نتیجه‌گیری: اینترلوکین 18 ممکن است در بروز کهیر ناشی از گاز خردل نقش داشته باشد.